to Be Happy or not to Be Happy
Door: Joost en Nicole
Blijf op de hoogte en volg Joost en Nicole
30 April 2014 | Griekenland, Trizonía
To Be Happy or not to be Happy,
30 april 2014.
Natuurlijk ook nu weer heel hartelijk dank voor alle leuke reacties, het is fijn om te lezen dat jullie met ons meeleven. Vandaag liggen we voor de tweede dag op het eiland Trizonia, maar laten we jullie vertellen hoe we hier verzeilt zijn geraakt.
Vanuit Kerkyra Stad zijn we vertrokken naar Mourtos. Ons eerste ankeravontuur. De eerste keer waren we te laat begonnen waardoor het anker geen kans kreeg zich goed in te graven. Niet getreurd poging 2; hierbij waren we iets te vroeg begonnen met onze anker-manoeuvre waardoor we, na het op zijn van de ketting, nog een behoorlijk stuk van de kant lagen. Dus poging drie moest lukken en jawel we lagen keurig recht, stevig en op de juiste afstand van de kant. Loopplank uit en aan vaste wal. Mourtos is een leuk plaatsje, maar ook daar is het seizoen nog niet begonnen, het is nog erg rustig en er is niet veel open. Nog wel even een bijboot van een Duitser opgehaald die was losgeraakt, weer een goede daad gedaan.
Na Mourtos zijn we vertrokken naar het eiland Paxos en hebben we in het plaatsje Gaios ons anker weer uitgegooid. Vanwege het mogelijk gevaar van ratten en muizen (echt iets voor Nicole) zagen we bij de boot naast ons Frisbees rond de lijnen. Wij naar de plaatselijke winkel van Sinkel op zoek naar een frisbee. Een cursus klantvriendelijkheid zou hier geen overbodige luxe zijn, geen frisbees maar wel plastic bordjes. Om de lijnen geknutseld en de knagers zouden in ieder geval een extra hindernis moeten nemen.
Na het bekijken van meerdere weersites, die allen wat anders aangaven, besloten we de volgende dag te vertrekken naar Lefkas. In eerste instantie weinig wind, dus op de motor. De wind trok aan dus zeilen eruit. Al snel ging het harder waaien dus gereefd verder, prima te doen. Maar toen ging de wind draaien naar recht op de kop en trok hij aan tot 30 knopen (7 bf). Nicole slikt al 4 weken vitamine B tegen de muggen (B geeft een luchtje af waar muggen niet van houden). Blijkbaar houden Griekse muggen er wel van en ook superhorzels. Ze kropen in haar zwemvest, haar haar en ze werd 3 x gestoken. Wat moesten die beesten op de Ionische zee? Nou is haar zwemvest wel knal oranje, wellicht dachten ze dat ze een supergrote bloem was. De tocht werd er niet leuker op en Lefkas bleek niet te halen. De bijboot kwam door de hoge golfslag boven onze eigen boot uit en de zeeziekte begon op te spelen. De enige veilige koers was omdraaien. We koerste op Parga af en hoopten op een plaatsje, anders moesten we terug naar Gaios. We waren 12 mijl van Lefkas en uiteindelijk legden we 30 mijl ervandaan weer vast. Gelukkig konden we tussen een paar andere boten wachten op betere wind. Nee dit is niet wat we willen, blij dat we nog geen gasten aan boord hebben. Boot goed vastgelegd want het ging nog harder waaien. Joost eerst even op de bank gelegen, maar het anker hield goed en was te vertrouwen.
De volgende dag zou de wind gaan draaien naar een voor ons gunstigere koers maar dit bleek ’s morgens nog niet het geval. Wij naar Parga gelopen, op een terrasje gezeten, nieuwe schoenen voor Joost gekocht (de oude bootschoenen bleken te glad) en bijna ook nog nieuwe slippers (het moet niet gekker worden).
De volgende dag (vrijdag de 25e) was de wind weliswaar gedraaid maar ook in kracht afgenomen zodat we alles hebben moeten motoren naar Lefkas op een gladde zee. Om 13 uur waren we bij de brug die het eiland Lefkas met het vaste land verbind. Eigenlijk is het meer een soort boot die de weg wegdraait. Na getankt te hebben, aangelegd in de marina. Eindelijk het zout uit de haren kunnen wassen (van Nicole dan tenminste). Ook de boot weer netjes zoutvrij gemaakt. In Lefkas rondgelopen, een verschil van uitersten, mooie dure winkels en malle Pietje winkels. Een superslager met prachtig vlees in mooie vitrines en een slager met alleen een hakblok en vlees in het zonnetje.
26-4. Gezeild naar klein Vathi. Eerst nog even op bezoek bij de eilanden van Onassis, een aardig optrekje zullen we maar zeggen, heerlijk gezeild en aangelegd in het leuke kleine plaatsje. Perfecte ankermanoeuvre, ook de praktijk blijkt ons te lukken.
De volgende dag zijn we naar het andere Vathi gegaan op het eiland Itaka (ook wel groot Vathi genoemd). Eerst een mooi stuk gezeild, de wind was prima maar de richting niet helemaal oké, maar je kunt niet alles hebben. Later viel de wind weg en hebben we nog meerdere uren op de motor verder gevaren op een zee als een spiegeltje. In de haven bleek de wind aan te trekken en het begon weer te regenen (’s nachts zelfs zwaar onweer). Afgesproken dat we het weer af zouden wachten de volgende dag. De opties waren, blijven liggen, verliggen naar een rustiger stuk in de haven of vertrekken naar de overkant (de golf van Patras), het werd het laatste. Om 11.00 uur werd het droog en we vertrokken. De voorspelde wind was er vooralsnog niet dus op de motor. Na een tijdje op de zelen maar helaas voor een klein uurtje, dan motor er weer bij. In de verte achter ons super donker, je zag de regenbui op het water. Wij zaten nog in het zonnetje lekker te lezen. Maar helaas niet voor lang, het werd steeds donkerder en begon te regenen, dus op de automaat, naar binnen en af en toe kijken. Bui voorbij en weer naar buiten in het zonnetje. Net voor kanaal naar Messalongi nog even gezeild. In de marina aangelegd aan een kade waar de boten nog op de kant liggen, best raar als je door je ruitje naar buiten kijkt en je ziet de onderkant van andere boten. Via de opgeroepen havenmeester een pasje gekocht waarmee we konden douchen, ook aan de stroom dus de accu’s weer vol.
Gisteren 29 april. De windrichting was perfect; west. We wilden naar Trizonia, een eilandje wat ons is aangeraden door meerdere mensen. De snelheid van de wind was voor ons ook niet erg, soms waaide het 25/28 knopen een dikke 6 beaufort. We werden als het ware naar onze bestemming geblazen eerst langs het uitgestrekte Patras. Onder de indrukwekkende brug door van Rion naar Antirion. De brug verbind het schiereiland de Peloponnesos met het vaste land. Hij heeft een doorvaarthoogte van 160 meter (en Nicole op afstand maar denken dat we er niet onderdoor konden) en werd ter gelegenheid van de Olympische spelen in Athene van 2004 gebouwd. Na even verder planeren kwam het eiland al in zicht. Snelheden van 7,8 en een keer zelf 9 knopen, alleen op de genua, geweldig. Totdat we aan moesten leggen, de verwachting was dat de wind wel door de berg van het eiland werd tegengehouden, maar het leek wel of deze er gewoon weer even hard van af rolde. Met veel moeite lagen we vast langszij aan de kade. De wind is nog steeds hard dus alle stootkussens zitten tussen de ruwe kade en onze mooie boot. Vannacht nog hardere wind en onweer, dus vandaag gebleven. De boten in de haven zien er niet uit, echt vergane glorie. Ons uitzicht is op de 2 masten van een grote gezonken boot. De Be Happy en de not Be Happy naast elkaar. Met een pontje naar het vaste land, wat inkopen gedaan en hopelijk morgen verder naar naar het oosten.
Samenvattend kunnen we stellen dat de titel van dit blog ook slaat op de weersomstandigheden en het genieten. Tot het volgende verslag.
30 april 2014.
Natuurlijk ook nu weer heel hartelijk dank voor alle leuke reacties, het is fijn om te lezen dat jullie met ons meeleven. Vandaag liggen we voor de tweede dag op het eiland Trizonia, maar laten we jullie vertellen hoe we hier verzeilt zijn geraakt.
Vanuit Kerkyra Stad zijn we vertrokken naar Mourtos. Ons eerste ankeravontuur. De eerste keer waren we te laat begonnen waardoor het anker geen kans kreeg zich goed in te graven. Niet getreurd poging 2; hierbij waren we iets te vroeg begonnen met onze anker-manoeuvre waardoor we, na het op zijn van de ketting, nog een behoorlijk stuk van de kant lagen. Dus poging drie moest lukken en jawel we lagen keurig recht, stevig en op de juiste afstand van de kant. Loopplank uit en aan vaste wal. Mourtos is een leuk plaatsje, maar ook daar is het seizoen nog niet begonnen, het is nog erg rustig en er is niet veel open. Nog wel even een bijboot van een Duitser opgehaald die was losgeraakt, weer een goede daad gedaan.
Na Mourtos zijn we vertrokken naar het eiland Paxos en hebben we in het plaatsje Gaios ons anker weer uitgegooid. Vanwege het mogelijk gevaar van ratten en muizen (echt iets voor Nicole) zagen we bij de boot naast ons Frisbees rond de lijnen. Wij naar de plaatselijke winkel van Sinkel op zoek naar een frisbee. Een cursus klantvriendelijkheid zou hier geen overbodige luxe zijn, geen frisbees maar wel plastic bordjes. Om de lijnen geknutseld en de knagers zouden in ieder geval een extra hindernis moeten nemen.
Na het bekijken van meerdere weersites, die allen wat anders aangaven, besloten we de volgende dag te vertrekken naar Lefkas. In eerste instantie weinig wind, dus op de motor. De wind trok aan dus zeilen eruit. Al snel ging het harder waaien dus gereefd verder, prima te doen. Maar toen ging de wind draaien naar recht op de kop en trok hij aan tot 30 knopen (7 bf). Nicole slikt al 4 weken vitamine B tegen de muggen (B geeft een luchtje af waar muggen niet van houden). Blijkbaar houden Griekse muggen er wel van en ook superhorzels. Ze kropen in haar zwemvest, haar haar en ze werd 3 x gestoken. Wat moesten die beesten op de Ionische zee? Nou is haar zwemvest wel knal oranje, wellicht dachten ze dat ze een supergrote bloem was. De tocht werd er niet leuker op en Lefkas bleek niet te halen. De bijboot kwam door de hoge golfslag boven onze eigen boot uit en de zeeziekte begon op te spelen. De enige veilige koers was omdraaien. We koerste op Parga af en hoopten op een plaatsje, anders moesten we terug naar Gaios. We waren 12 mijl van Lefkas en uiteindelijk legden we 30 mijl ervandaan weer vast. Gelukkig konden we tussen een paar andere boten wachten op betere wind. Nee dit is niet wat we willen, blij dat we nog geen gasten aan boord hebben. Boot goed vastgelegd want het ging nog harder waaien. Joost eerst even op de bank gelegen, maar het anker hield goed en was te vertrouwen.
De volgende dag zou de wind gaan draaien naar een voor ons gunstigere koers maar dit bleek ’s morgens nog niet het geval. Wij naar Parga gelopen, op een terrasje gezeten, nieuwe schoenen voor Joost gekocht (de oude bootschoenen bleken te glad) en bijna ook nog nieuwe slippers (het moet niet gekker worden).
De volgende dag (vrijdag de 25e) was de wind weliswaar gedraaid maar ook in kracht afgenomen zodat we alles hebben moeten motoren naar Lefkas op een gladde zee. Om 13 uur waren we bij de brug die het eiland Lefkas met het vaste land verbind. Eigenlijk is het meer een soort boot die de weg wegdraait. Na getankt te hebben, aangelegd in de marina. Eindelijk het zout uit de haren kunnen wassen (van Nicole dan tenminste). Ook de boot weer netjes zoutvrij gemaakt. In Lefkas rondgelopen, een verschil van uitersten, mooie dure winkels en malle Pietje winkels. Een superslager met prachtig vlees in mooie vitrines en een slager met alleen een hakblok en vlees in het zonnetje.
26-4. Gezeild naar klein Vathi. Eerst nog even op bezoek bij de eilanden van Onassis, een aardig optrekje zullen we maar zeggen, heerlijk gezeild en aangelegd in het leuke kleine plaatsje. Perfecte ankermanoeuvre, ook de praktijk blijkt ons te lukken.
De volgende dag zijn we naar het andere Vathi gegaan op het eiland Itaka (ook wel groot Vathi genoemd). Eerst een mooi stuk gezeild, de wind was prima maar de richting niet helemaal oké, maar je kunt niet alles hebben. Later viel de wind weg en hebben we nog meerdere uren op de motor verder gevaren op een zee als een spiegeltje. In de haven bleek de wind aan te trekken en het begon weer te regenen (’s nachts zelfs zwaar onweer). Afgesproken dat we het weer af zouden wachten de volgende dag. De opties waren, blijven liggen, verliggen naar een rustiger stuk in de haven of vertrekken naar de overkant (de golf van Patras), het werd het laatste. Om 11.00 uur werd het droog en we vertrokken. De voorspelde wind was er vooralsnog niet dus op de motor. Na een tijdje op de zelen maar helaas voor een klein uurtje, dan motor er weer bij. In de verte achter ons super donker, je zag de regenbui op het water. Wij zaten nog in het zonnetje lekker te lezen. Maar helaas niet voor lang, het werd steeds donkerder en begon te regenen, dus op de automaat, naar binnen en af en toe kijken. Bui voorbij en weer naar buiten in het zonnetje. Net voor kanaal naar Messalongi nog even gezeild. In de marina aangelegd aan een kade waar de boten nog op de kant liggen, best raar als je door je ruitje naar buiten kijkt en je ziet de onderkant van andere boten. Via de opgeroepen havenmeester een pasje gekocht waarmee we konden douchen, ook aan de stroom dus de accu’s weer vol.
Gisteren 29 april. De windrichting was perfect; west. We wilden naar Trizonia, een eilandje wat ons is aangeraden door meerdere mensen. De snelheid van de wind was voor ons ook niet erg, soms waaide het 25/28 knopen een dikke 6 beaufort. We werden als het ware naar onze bestemming geblazen eerst langs het uitgestrekte Patras. Onder de indrukwekkende brug door van Rion naar Antirion. De brug verbind het schiereiland de Peloponnesos met het vaste land. Hij heeft een doorvaarthoogte van 160 meter (en Nicole op afstand maar denken dat we er niet onderdoor konden) en werd ter gelegenheid van de Olympische spelen in Athene van 2004 gebouwd. Na even verder planeren kwam het eiland al in zicht. Snelheden van 7,8 en een keer zelf 9 knopen, alleen op de genua, geweldig. Totdat we aan moesten leggen, de verwachting was dat de wind wel door de berg van het eiland werd tegengehouden, maar het leek wel of deze er gewoon weer even hard van af rolde. Met veel moeite lagen we vast langszij aan de kade. De wind is nog steeds hard dus alle stootkussens zitten tussen de ruwe kade en onze mooie boot. Vannacht nog hardere wind en onweer, dus vandaag gebleven. De boten in de haven zien er niet uit, echt vergane glorie. Ons uitzicht is op de 2 masten van een grote gezonken boot. De Be Happy en de not Be Happy naast elkaar. Met een pontje naar het vaste land, wat inkopen gedaan en hopelijk morgen verder naar naar het oosten.
Samenvattend kunnen we stellen dat de titel van dit blog ook slaat op de weersomstandigheden en het genieten. Tot het volgende verslag.
-
30 April 2014 - 20:24
Kiki:
Oke dit verslag is duidelijk door Joost geschreven haha! Om jullie niet al te jaloers te maken, hier regent het 's nachts ook gehe. Hopelijk morgen lekker zeilen. Dikke kus xxx -
30 April 2014 - 20:50
Gerry En Rick:
Leuk jullie verhalen te volgen. Over een week vertrekken wij ook naar Corfu. Wij blijven wel op de fiets zitten. We zullen zwaaien!!!!
Veel plezier verder.
Groetjes Rick en Gerry -
30 April 2014 - 22:26
Jeanneke:
fijn om weer wat van jullie te horen. lijkt me niet prettig gestoken worden door horzels. ach meis toch.
gneit van alles en dikke kus jeanneke -
01 Mei 2014 - 09:50
Maarten:
Prachtig avontuur, leuk om jullie verhalen te lezen, ik kijk uit naar het volgende verslag!
Tip, je kunt ook een pasfoto van Joost aan de afmeerlijnen hangen tegen de muizen Nicole......
Groet Maarten -
03 Mei 2014 - 19:22
Maartje En Leendert:
Haha ik heb me suf gelachen om het verslag... Joost je kan dus altijd nog schrijver worden van columns. Balen van het weer, maar ze zeggen: Na regen komt zonneschijn! Nicole: Kan je geen zwart zwemvest kopen? Dan denken die rotbeesten misschien dat je een grote kakkerlak of bromvlieg bent.. GENIET! Wij zijn ook al aan het aftellen, alvast veel plezier met Rainer en de van der visjes aan boord! ik hoop dat, dat een positief verslag uit gaat brengen ( zonder blunders) , maar met Rainer aan boort betwijfel ik het ;) ... Dikke kus LIEFS -
04 Mei 2014 - 11:01
Jeroen Van Den Berg:
Beste Joost en Nicole,
Komt wind voor regen,
daar is niets aan gelegen,
doch komt regen voor wind,
berg dan je zeilen gezwind.
Prachtig verslag schrijf je managementskills ook op voor de volgende training met als oproep " Wanneer zit jouw ANKER echt vast?".
Take care, groet Jeroen -
04 Mei 2014 - 18:28
Geert En Nan:
Terug uit Italië lezen we jullie mooie verslagen. Dit helpt natuurlijk niet om weer in Nederland te wennen. Veel dank dus! ;-) Maar met heel veel plezier gelezen. En we zien nu al uit naar het vervolg. Gaan wel even op zoek naar een zeilwoordenlijst*. Zodat we het allemaal heel precies kunnen volgen.
Geniet en heb goed weer en goede winden.
Nan en Geert
* gevonden! zie : beterzeilen.nl/zeilen/zeiltermen.html . Misschien hebben andere volgers van jullie verslagen hier ook nog wat aan. Of zijn wij de enige nitwits op dit gebied? -
06 Mei 2014 - 20:12
Mark En Tatjana :
Jaloers! Op de leuke dingen natuurlijk dan he? Niet zo zee op de muizen, horzels en heel erg harde wind. Bij de eilandjes rondom Lefkas had ik meteen weer die mooi baaitjes voor ogen van toen wij in dat gebied waren. Nog heel veel dun de komende tijd!
Dikke knuffel van Mark, Tatjana en Kiki -
07 Mei 2014 - 19:41
Loes En Andre:
Mooie verhalen! Je had schrijver moeten worden. Veel plezier met zijn tweeën op jullie boot. Ik zal zorgen dat jullie gasten veilig op Schiphol aankomen. Vanaf dat moment is Rene jullie zorg. :)
Groetjes Andre en Loes -
09 Mei 2014 - 19:47
Tilly En Johan:
Jaloerssssssss!!!!
Wat geweldig om dit samen te doen!!!
Don't dream your life, live your dreams.
x Til
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
