Afscheid van de Cyclades

Afscheid van de Cyclades

Het is vandaag donderdag 12 juni en we hebben vandaag een dagje rust dus weer tijd voor een verslag. In ons vorige waren we net aangekomen op Santorini.
29 mei: het was bloedheet 's morgens, we besloten een auto te huren om het eiland eens goed te gaan bekijken. De boot eerst verlegt omdat de boot waar we tegenaan lagen wilde vertrekken, we lagen dus mooi tegen de kant en lieten vooral wat raampjes open zodat het geen sauna zou zijn als we terugkwamen. Wij weg met onze gifgroene Panda, op naar Ia. Een prachtig plaatsje, witte huisjes, kerkjes met blauwe ronde daken, smalle straatjes en vooral veel toeristen. Heel veel toeristen, bussen vol met toeristen, allemaal met een nummer op de borst zodat ze niet zouden vergeten in welke bus ze weer terug moeten. Het weer werd wat meer bewolkt en het begon ook een beetje te waaien en toen we een broodje aan het eten waren waaide bijna de luifel waaronder we zaten weg. Wij naar Thira, maar voor dat we goed en wel daar aangekomen waren waaide het zo hard dat de bomen schuin hingen, winkels haalden hun waren naar binnen en de glazen werden van de tafels gehaald. We vertrouwden het niet, zou de Be happy nog wel happy zijn? We besloten dit te checken maar helaas het was al te laat. De storm, later hoorde we dat het windkracht 11 was (57 knopen wind, en dat is ruim 100 km per uur), had onze boot tegen de kade aan geworpen waardoor er ruim een meter van de zijkant afgeschaafd was. Ook de bimini (tentdakje over de kuip) lag aan flarden en een stootkussen gewoon afgebroken. De havenmeester kwam en zei dat hij dit nog nooit had meegemaakt. Heel vervelend maar gelukkig hadden we zelf niets, dit was allemaal te repareren. Toen de wind minder werd hebben we de boot schoongespoten (hij zat onder het zand en kleine steentjes) en zijn we boodschappen gaan doen. Aan boord gegeten en jawel hoor: onweer. Even afgewacht en toen terug naar Santorini stad (Thira). Hier was het ondertussen verlaten, het regende en de 3 grote cruiseboten waren verdwenen.

30 mei: vroeg op, we willen weg hier op deze ongeluksplek. Heel de boot was rood van het zand. Het waaide nog hard maar hier tegen de kant blijven klotsen wilde we niet dus op naar Ios. Helaas wind tegen en misselijkmakende golven, in Ios aangekomen, rust!heerlijk; water, stroom, WiFi, een koude Mythos,wat wil je nog meer. Boot schoongemaakt, handwasje en relaxen. De volgende dag zijn we met de bus naar de Chora (witte dorpje) gegaan, daar rondgelopen en te voet de afdaling gemaakt. Ios is in de zomer, denken wij, een eiland voor feestende jongeren, nu was het er heerlijk rustig.

1 Juni alweer. We besloten om de boot te laten repareren in Naxos, de vorige keer dat we er waren hadden we reparateurs aan het werk gezien welke netjes werkte. We hadden het kaartje van de havenmeester nog dus wij bellen en hou zou een plaatsje vrij houden. We konden het dus rustig aan doen en hebben heerlijk kunnen zeilen. We kregen inderdaad een plaatsje maar het was tussen twee hele grote superjachten, van die boten die je huurt voor het luttele bedrag van rond de €.35.000 euro per WEEK. Maar dan krijg je er wel 6 man personeel bij, je hoeft dus zelf niets te doen. De volgende dagen tot en met de 5e stonden in het teken van repareren en voor ons vooral iedere keer ergens anders liggen. Ze moesten natuurlijk ruimte hebben om het te kunnen repareren maar het was ook vooral heel druk in de haven, er werd storm verwacht en er hadden enkele mensen gereserveerd. In totaal hebben we op 8 verschillende plaatsen gelegen. Door het niets kunnen doen leerde we ook een man kennen, Rotterdammer, oud havenarbeider, geen greintje kwaad maar ouwehoeren dat ie kon. De laatste dag ontmoette we een Nederlands echtpaar, Jan-Willem en Mieneke uit Leeuwarden, we hadden ze ook al in Santorini gezien, leuk geborreld en gepraat.

6 juni, op naar Paros, naar Naoussa, eentip van Jan-Willem en Mieneke, klein haventje en leuk dorpje met kleine straatjes. Joost nog even gesnorkeld, prachtig.
De volgende dag zijn we vertrokken naar Ormos Despotico, een prachtige baai tussen Andiparos en Despotico (tip havenmeester Naxos). Prachtig, eerst is Joost naar de kant gezwommen. Wij met de bijboot naar, wat op een afstand een grote grot, maar van dichtbij slechts een inhammetje was, wel heel mooi om zo dicht onder die hoge rotsen te kunnen varen. Een biertje gedronken aan de wal en terug naar de rust op onze eenzaam dobberende boot.

8 juni: Sifnos, helaas geen plaats aan de wal, deze lag vol met van die grote motorjachten, dus weer voor anker. Na de gebruikelijke check wat meer ketting gegeven , gelukkig want het begon al snel harder te waaien en door de omliggende rotsen kwam de wind steeds uit een andere hoek, dus we hebben vreselijk liggen draaien. Aan wal gegeten bij de Italiaan, heerlijke pizza.

9 juni: naar Milos, plaats genoeg aan de wal, water, stroom en tavernes met WiFi aan de overkant. Eind van de dag een motor gehuurd en de volgende dag het eiland verkent. Ongelofelijk mooi. Natuurlijk hadden we weer een verkeerde weg gekozen, niet verhard en leidend naar niets, maar daardoor hebben we wel een stuk natuur gezien die niet iedere toerist ziet. Zo zie je maar weer, slechte navigatie heeft ook zo zijn voordelen. Prachtige rotsen in verschillende kleuren, idyllische baaitjes en meer kerkjes dan huizen. Wij (zelfde weg terug) en na eerst twee andere plaatsjes te hebben bezocht, terug naar de boot, zwemspullen gehaald en naar Sarakiniko. Een baai tussen de witte rotsen, het leek zand maar was rots, prachtig gesnorkeld. Terug aan boord ging Nicole helaas door haar enkel.

11 juni Om 5,30 uur namen we afscheid van de cyclades, we hebben er ruim een maand rondgetrokken, we hebben er 17 eilanden bezocht en van de meeste geweldig genoten, maar ooit moeten wij weer terug en de boot weer op Corfu zijn. Dus vertrokken we aan de oversteek naar Monemvasia, aan de oostkant van de Peloponeses, 70 nautische mijlen verder. We legden aan na precies 12 uur. Het merendeel hebben we op de motor gevaren, maar we hebben ook 3 uur fantastisch kunnen zeilen.
Vanmorgen zijn we op een ander, veiliger en beter plaatsje gaan liggen en we doen het verder lekker rustig aan, zeker met de enkel van Nicole.
Zometeen zullen we nog wat foto's zoeken voor bij dit verslag en dan maar hopen dat het weer lukt om het te plaatsen. We moeten dan weer wel naar de kroeg, heel vervelend.

Tot de volgende keer, Joost en Nicole.