Be Happy end

Het is vandaag 11 juli, feest want Bob is jarig, helaas kunnen we hem niet bereiken. We zitten nu op de Ferry naar Triest, we komen hier om ongeveer 2 uur in de nacht aan en mogen dan nog een uur of 12 in de auto. Dan is het weer zover dat we onze kinderen en andere geliefden in de armen kunnen houden. Ook al hebben we het erg fijn gehad, dit is toch ook wel iets waar we weer naar uitkijken. Maar eerst maar eens even naar twee weken terug, naar Poros. Zoals geschreven hadden we daar 2 keer aangelegd om tussendoor onze druppelboei op te duiken, maar het werd nog leuker. Op een gegeven moment komt er een hele grote zeilboot de haven ingevaren en na even gekeken te hebben maakte hij rechtsomkeert en vertrok weer. Nicole zei "hè hij gaat weer weg" waarop Joost voor de grap opmerkte dat hij waarschijnlijk zijn druppelboei verloren zou zijn. Nicole keek eens goed in het water en ontdekte inderdaad een drijvende grote witte boei. Maar de boot was weg en dat ding dreef richting kant, boot kwam niet terug dus Joost, gewapend met pikhaak, erop af. Jawel na enige minuten kwam hij vol trots met een, voor ons, extra druppelboei terug. Zo heb je er geen, en zo heb je er twee. De boot zijn we niet meer tegengekomen dus nu is hij van ons, toch leuk, kost al gauw zo'n 50 euro.
Op naar de volgende plaats,Euphimia. Het zou er druk zijn, dus wij op tijd weg. Volop ruimte in een leuke, wat toeristisch, plaatsje. Bij een klein supermarktje van twee oudjes wat wijn en olijven gekocht. De oude baas wilde maar wat graag met Nicole op de foto. De laatste plaats op Kefalonie, Fiskardo, was iets drukker en meer toeristisch. Hoewel we er al heel vroeg waren konden we niet meer aan de kant liggen. Met het anker uit en twee lange lijnen, al zwemmend door Joost erheen gebracht en vastgeknoopt, lagen we zowel aan een rots, als als een rots. Er zwommen honderden vissen onder de boot die we al snorkelend hebben bewonderd. Met de bijboot nog een stukje rondgevaren en 's avonds naar de kant om Nederland - Mexico te kijken, we waren de enige Nederlanders maar iedereen was voor ons.

30-juni. Op naar het eiland Lefkas, eerst even gaan kijken in Sivota, het was nog erg vroeg, de wind trok aan dus besloten we verder te gaan naar Nidri. Toch nog een stukje lekker gezeild. We merken dat het steeds warmer wordt en dat de wind afneemt, maar gelukkig is er genoeg water, van de juiste temperatuur nu, om ons heen om af te koelen. Van Nidri vertrokken we weer door water wat we op de heenweg ook hadden bevaren, alleen nu is het seizoen begonnen. Kwamen we op de heenweg niemand tegen, nu moeten we constant opletten om geen aanvaring te krijgen. Door het kanaal van Levkas, wachten op de brug en nog een uurtje zeilen naar Preveza. Daar aan de kade van de stad gelegen, met stroom en water, altijd weer fijn. Die avond maakte we weer een heel bijzonder natuurverschijnsel mee. Wij rustig op ons achterdek, kijkend naar de flanerende mensen op de boulevard, zien en horen we ineens vele vissen springen. Ze sprongen zelfs op de kant. Even later werd het nog erger, het leek of het water ging koken, en honderden sardientjes sprongen omhoog en vele op de kade. Waarschijnlijk opgejaagd door een grote vis vluchtte ze om zich te redden, wat helaas dus niet lukte. Enkele vissers hadden het zo wel heel makkelijk, het was geen vissen meer maar rapen. De volgende dag zagen we dat er ook 7 in onze bijboot waren geland. Joost heeft ze nog als aas gebruikt maar helaas niets mee gevangen. Het is feest vandaag, want Jop is jarig. We waren op weg naar Anti Paxos, om daar in een mooie baai voor anker te gaan. In het begin hadden we geen wind dus veel op de motor. Toen we naar binnen gingen rook het naar diesel, oeps onder de motor, diesel. Zeilen omhoog en schoongemaakt, wat een rotklus. Gelukkig Joost lek gevonden, het ontluchtingsboutje was losgetrild. Prachtige baai in het noorden van Anti Paxos. Veel boten gingen weg, dus een mooi plaatsje voor ons gevonden. Binnen rook het nog steeds naar diesel, onder de vloer gekeken en jawel hoor ook daar diesel. In onze voorraadkelder dus alles onder de diesel. Alles opgedaan met keukenrol en oude shirts, wat een rotlucht. Gelukkig rookt Nicole niet meer!!!! Eerst een heilige boot, nu een dieselboot; "de happy diesel".
Allebei misselijk van de lucht maar we konden lekker zwemmen in de prachtige baai.'s avonds Jop gebeld, wel raar dat we niet op zijn verjaardag kunnen zijn en dat geldt natuurlijk ook voor vandaag; Bob zijn verjaardag.

3 juli. Vroeg wakker, heerlijk gezwommen, Joost had een grot ontdekt waar je in kon zwemmen. Volgens hem het meest romantische plekje van Griekenland, eerst zwemmend samen en later met de bijboot erheen. Prachtig maar helaas wel gestoken door de vele muggen. Het werd al snel drukker en meerdere dagtripboten hadden al hordes toeristen gelost op de kleine strandjes. Wij weg, langs een giga motorjacht met zelfs een 50 voets zeiljacht op het achterdek, natuurlijk naast een even grote motorboot, ook op het achterdek. Daarachter nog een uitschuifbaar terras met grote loungeset inclusief parasols, kun je nagaan hoe groot dat jacht was, ongelofelijk!
Lekker kunnen zeilen naar Plateria, van windkracht 4 naar 0, heel vreemd zo midden op zee, terwijl er 5 was voorspeld. Deze kwam pas toen we in de haven lagen, waar we tien jaar geleden ook waren. De volgende dag weer de Ionische zee overgestoken naar Pitriti, heerlijk gezeild in het begin, later viel de wind weer weg. Met bootje naar strandje gevaren, gezwommen en daar later even voetbal gekeken. De volgende dag zijn we weer overgestoken naar Sayiadha, waar we op advies garnalen hebben gegeten. Dit vlak voor de spannende wedstrijd van Nederland. Door de verlenging en de strafschoppen was het erg laat dat we in bed lagen, maar we hadden in ieder geval gewonnen. Toen nog wel.

6 juli; ons laatste stukje op het water, prachtig weer, alleen geen wind. Voor de kust van Corfu ligt een klein eilandje, Vidho. Daar naar toe, anker uit en snorkelen. Later in de middag naar de thuishaven Gouvia en daar tussen de andere boten van TipTop aangelegd. Nog een paar dagen over om Corfu met de auto te bekijken. Corfu is een heel mooi groen, dichtbegroeid eiland met prachtige weggetjes en dito uitzichten op idyllische baaitjes. Ook hiervan hebben we weer genoten.

De kaarten die we van Kiki meegekregen hebben zijn op. Even ter verduidelijking; Kiki heeft meerdere kaarten geschreven met opdrachten of gewoon leuke berichtjes en tips, inclusief een schema wanneer welke kaart gelezen mocht worden. We hebben ze allemaal opgehangen in de kajuit (zie foto). Het overlevingspakket wat Nicole voor vertrek had meegekregen van haar collega's is goed van pas gekomen.

Ons zeilavontuur zit er op, we hebben 1322 nautische mijlen afgelegd, dat is bijna 2400 kilometer. We hebben 29 eilanden aangedaan, inclusief de Peloponesses en op 57 verschillende plaatsen aangelegd. In Totaal hebben we 290 uur gevaren waarvan de helft gezeild. Doordat de motor ook wel eens aan ging om stroom te genereren en natuurlijk de lekkage, hebben we in totaal een kleine 300 liter diesel verbruikt. Het aantal zonuren en de gemiddelde wind hebben we niet bijgehouden, maar was in het begin het tegenovergestelde van op het eind dus gemiddeld; prima. We hebben hele leuke mensen ontmoet en, zeg maar, heel bijzondere. We hebben vreselijk veel gelachen met en om elkaar en met en om anderen of situaties.
Er zijn dingen tegengevallen zoals de temperatuur van 't water in het begin, het aantal keren dat we dolfijnen hebben gezien (slechts 5x) en met name, de toename van gewicht en omvang. Er zijn vooral zaken meegevallen; het feit dat we buiten de Santorinischade en de diesellek, niets vervelends hebben meegemaakt met de boot. We zijn niets kwijtgeraakt of is er weggehaald. We hebben nooit echt problemen gehad met aanleggen, nooit een ander anker over onze ketting gehad, geen lijn in de schroef, zeilen die er altijd soepel in en uit gingen en vooral heel weinig woorden, sowieso nooit tijdens het aanleggen, iets wat we bij andere boten vaak zagen. We waren een echt team en hebben heel veel gedaan en daardoor gezien. Onvoorstelbaar veel genoten, van de rust op het water, de prachtige en afwisselende natuur, de gastvrijheid van de bevolking en natuurlijk het lekkere eten en drinken.
We hebben veel tijd gehad om te rusten, te praten en te denken. Zo zijn er wel een aantal conclusies getrokken. Joost bijvoorbeeld is er achter gekomen dat hij heel goed is in het nietsdoen; Nicole wist dit al. Nicole heeft ontdekt dat ze haar bezigheden thuis en op het werk mist, ze is graag bezig, en Joost wist dit al. Joost heeft meerdere vraagstukken opgelost maar één nog niet: waarom heet een zuurtje een zuurtje, terwijl het niet zuur is maar zoet??????

We hopen dat jullie genoten hebben van onze verhalen, wij in ieder geval wel van jullie reacties. Dikke kussen, Nicole en Joost